สัญญาขายฝาก
สัญญาซึ่งบุคคลฝ่ายหนึ่งเรียกว่า“ผู้ขายฝาก”โอนกรรมสิทธิ์ในทรัพย์สินให้แก่บุคคลอีกฝ่ายหนึ่งเรียกว่า “ผู้ซื้อฝาก” โดยผู้ซื้อฝากตกลง จะใช้ราคาทรัพย์สินนั้นให้แก่ผู้ขายฝากและมีข้อตกลงเพิ่มเติมว่าผู้ขาย
ฝากอาจไถ่ทรัพย์สินนั้นคืนได้

ลักษณะของสัญญาขายฝาก
1. เป็นสัญญาซื้อขายเสร็จเด็ดขาด
2. มีข้อตกลงให้ผู้ขายฝากอาจไถ่ทรัพย์สินนั้นคืนได้

แบบของสัญญาขายฝาก
ถ้าเป็นการขายฝากทรัพย์ประเภทอสังหาริมทรัพย์หรือสังหาริมทรัพย์ชนิดพิเศษต้องทำเป็นหนังสือ

และจดทะเบียนต่อพนักงาน เจ้าหน้าที่ด้วย มิฉะนั้นสัญญาจะตรงเป็นโมฆะ

ระยะเวลาในการใช้สิทธิไถ่คืน
ในสัญญาขายฝาก คู่สัญญาจะตกลงกันกำหนดระยะเวลาไถ่ไว้ นานเท่าไหร่ก็ได้ แต่ต้องอยู่ภายใต้ข้อจำกัดของกฎหมายที่วางไว้ ดังนี้
1. ถ้าเป็นอสังหาริมทรัพย์นั้น คู่กรณีจะกำหนดระยะเวลาไถ่คืน ไว้เกินกว่า 10 ปีไม่ได้
2. ถ้าเป็นสังหาริมทรัพย์ คู่กรณีจะกำหนดระยะเวลาไถ่คืนไว้เกิน กว่า 3 ปีไม่ได้
3. ถ้าผู้กรณีกำหนดระยะเวลาไถ่คืนไว้เกินกว่า 10 ปีหรือ 3 ปี ก็ ต้องลดลงมาเหลือ 10 ปีหรือ 3 ปีตามประเภทของทรัพย์
สินไถ่ ราคาไถ่ถอนหรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า “ราคาซื้อคืน” ซึ่งจะต้อง เป็นเงินตราเท่านั้น

มาตราที่น่าสนใจ

มาตรา491อันว่าขายฝากนั้นคือสัญญาซื้อขายซึ่งกรรมสิทธิ์ในทรัพย์สินตกไปยังผู้ซื้อ

โดยมีข้อตกลงกันว่าผู้ขายอาจไถ่ทรัพย์นั้น คืนได้
มาตรา 494 ห้ามมิให้ใช้สิทธิไถ่ทรัพย์สินซึ่งขายฝากเมื่อพ้น เวลาดังจะกล่าวต่อไปนี้
- ถ้าเป็นอสังหาริมทรัพย์ กำหนดสิบปีนับแต่เวลาซื้อขาย
- ถ้าเป็นสังหาริมทรัพย์ กำหนดสามปีนับแต่เวลาซื้อขาย
มาตรา 495 ถ้าในสัญญามีกำหนดเวลาไถ่เกินไปกว่านั้น ให้ ลดลงมาเป็นสิบปีและสามปีตามประเภททรัพย์
มาตรา 496 กำหนดเวลาไถ่นั้นอาจทำสัญญาขยายกำหนดเวลา ไถ่ได้ แต่กำหนดเวลาไถ่รวมกันทั้งหมด ถ้าเกินกำหนดเวลาตาม
มาตรา 494 ให้ลดลงมาเป็นกำหนดเวลาตามมาตรา 494
มาตรา 499 สินไถ่นั้น ถ้าไม่ได้กำหนดกันไว้ว่าเท่าใด ให้ไถ่ ตามราคาที่ขายฝาก
ถ้าปรากฎในเวลาไถ่ว่าสินไถ่หรือราคาขายฝากที่กำหนดไว้สูง กว่าราคาขายฝากที่แท้จริงเกินอัตราร้อยละ 15 ต่อปี ให้ไถ่ได้ตามราคา ที่ขายฝากที่แท้จริง รวมประโยชน์ตอบแทนร้อยละ 15 ต่อปี